تظاهرات دربرزیل : حالا ، نوبت خیابان است

نوشته : پلینیو دِ آَرودا سامپایو جونیور Plinio de Arrudo Sampaio Jr در روزنامه Correio da Cidadania

استاد انستیتوی اقتصاد دانشگاه کامپیناس ، کاندیدای ریاست جمهوری درسال 2010 متولد 1930

تظاهراتی که با ابتکار«جنبش پاس آزاد » MPL جهت کاهش بهای بلیط اتوبوس اغاز شد ، کاررا به بحث در باره نحوه صرف بودجه عمومی کشانید . طرح مسئلهء کمبود مُذمن ومداوم امکانات برای تحقق بخشیدن به سیاست های اجتماعی ، جوانان برزیلی را خواستار شفافیت در چگونگیء صرف مخارج عمومی وایجاد معیارهای جدیدی در تخصیص پولء متعلق به مردم دراین امور، نموده است . توفانی که به مبارزه طبقاتی حیات دوباره داده و غیرطبیعی بودن اقتصاد را ، که به سبب عنصر ایدولوژیکی که منافع را در قفای زبان فنی (تکنیکی) که خود را بیطرف ومبتنی برمنطق علم اقتصاد میداند ، نشان میدهد .

باوجود وسعت تظاهرات که ازجمله بزرگترین درتاریخ معاصر برزیل میباشد . احزابی که سالهاست در قلعه قدرت اطراق نموده اند ، همچون : PT حزب کار PSDB ، حزب سوسیال دموکراتبرزیل ، PMDB حزب جنبش دموکرات برزیل PSB حزب سوسیالیست برزیل ، DEMحزب دموکرات، بنظر میرسد پیام خیابان را دریافت نکرده اند . اغلب غافلگیر شده وبه سبب ، وسعت خیزش مردمیء همه گیر، که سراسر برزیل را فرا گرفته ، بسیاری از شهرداران وفرمانداران برخلاف میل با طنیء شان تسلیم خواست همگانی شده ، بهای بلیطهای وسایط حمل ونقل عمومی را کاهش دادند . ولی با همه اینها ، اصرار درحفظ مصوبات ضد اجتماعی ( آنتی سوسیال ) ، ناظر برسیاست های مالیاتی ، مبتنی براصول واپسگرای ,,قانون مسئولیت مالیاتی ,, را ادامه دادند .

درمورد شهردارسائو پائولوکه احتمالا" نماینده جناح چپ حزب کار هم هست ، خود نمادی ازبی لیاقتی مسئولینی استکه ، در همه زمینه های تنظیم کننده سیاستهای مالی بازی رابه نئولیبرالیسم واگذار نموده اند

هنگامیکه مبارزه مردم هنوز توان خودرا به نمایش نگذارده بود ؛ عکس العمل فرناندوحدّاد شهردار سائو پائولو درمخالفت باخواسته های ام پی ال ( جنبش پاس ازاد ) کاملا" مصمم بوده ، وهر گونه گفتگو در باره کاهش بهای بلیط را قاطعانه رد مینمود . اما زمانی که با فشار وحجم تظاهرات مواجه شد ، مجبور به عقب نشینی گشته ، گفتگو بامعترضین ودرنتیجه کاهش بهای بلیط را پذیرفت .

بنابراین ، هنگام روبرو شدن با نمایندگان ام پی ال شهردار تصمیمی را که به ادعای او ، علی رقم اینکه ، ازنظر فنی کاهش بهای بلیط را مبتنی برمحاسبات کارشناسانه مطلقا " غیر قابل قبول میدانسته پس گرفته ، با کاهش بهای بلیط موافقت نموده است . در اینجا شهرداردرجستجوی مفّرویا ترفندی بود که خودرا ازمعرکه برهاند ، بعنوان مقام مسئول با تکیه بر تحصیلات اکادمیش و توسل به اثبات ریاضی محاسبات مربوط به بهای بلیط ، بهای مصوب را منطقی جلوه داده ، ازاین طریق قصد قانع کردن مخاطبانش را داشت . اما هنگامیکه بافشار بسیار معترضین مواجه شد ، با کاهش بها موافقت نمود .

شهردار در شورای شهر : موضوع یک مسئله حساب شده است ، یعنی یقینا"، " .. آسا ن ترین کاراین استکه ، فعلا" یا درکوتاه مدت ، طرفها را راضی نگهداریم وبا اتخاذ تصمیمی عامه پسند ( پوپولیست ) بدون اینکه ضروری باشد به عواقب ان بپردازیم . . " باتوسل به دغلبازی برای توجیه اینکه چرا نمیتوانست بهای بلیط را کاهش دهد ، گفت : " برآورد ما نشان میدهد ، با امکاناتی که دراثرکاهش بهای بلیط تا سا ل 2016 از دست میدهیم ، میتوانستیم با 20 هزار پزشک جدید قرارداد منعقد نمائیم ، شبکه بیمارستانی در ایالت را دوبرابر کنیم وبیش از 20 هزار واحد مسکونی جدید بسازیم " پیام بسیار روشن است : اگر میبایست با یارانه ها امکانات شهرداری را گسترش دهیم ، باتصمیم مردم کارانجام شود، چرا باید ازسرمایه گذاری ضروری در بخشهای دیگری چون : بهداشت یا اموزش وپرورش بکاهیم .

سعی ، درایجاد تفرقه درجنبش ، با رودر رو قراردادن مردم با جوانانی که برضد افزایش بلیط وسایط نقلیه همگانی به خیابان امده اند ، نتیجه ای نداشت . چند ساعتی بعد ، همین استدلالها را فرماندارجرالدو الکمین

Geraldo Alkmin، هنگامیکه هردو درکناریکدیگرتجدید نظردر تصمیم قبلیشان را اعلان میکردند ، گفتند : بلاخره انچه غیرممکن بود انجام شد . افزایش بهای بلیط منتفی گردید .

باهمه اینها ، اصراربه اینکه امکانات لازم جهت جبران کاهش بهای بلیط باید ، بلاجبارازکاستن ازبودجه بخشهای دیگر تامین گردد ، همچنین لزوم توجه به مطالبات معترضین ، یعنی تغییر وتحول درروش ونحوه تعیین اولویت ها ، تخصیص امکانات مالی ، که انهم تحت کنترل گروهای انگلی که بودجه راکنترل میکنند قراردارد ؛ بازهم مسکوت مانده ونادیده گرفته شدند . اما درعقب نشینی رقت بار شهردار وفرماندار ایا لت ، عناصر مشابه وهمخوانی وجود دارد : همدستی وهمراهی بی قید وشرطشان، با جایگاه ( استَاتوت کُه status quo ) لیبرال است . هردو مقام بحث درباره ، مقدماتی که سیاستهای مالی را مشروط مینمایند ، رَد میکنند . اما در این مورد ، البته با تمسخر، صادقند که پذیرفتند ، تشکیلاتشان علی القاعده امکان ارائه خدمات مطلوب را ندارد .

واقعا" ، فریاد خیابان را درک نکردند . مردم فقط بخاطرکاهش بیست سنت از بهای بلیط اتوبوس به خیابانها نرفتند . انها درجهت تغییراساسی درسیاستهایء مالی جاری بمیدان امده اند . واقعیت این استکه : امروزه با یی اعتباری عمومی نسبت به قابلیت دولت ودستگاه اداری اش برا ی پاسخگوئی به مطالبات وحل مسئل اساسی مردم وبی توجه ای نهادهای موجود با این تقاضاها ، مواجه ایم . اگر پیام جمع را در یافته بودند ، مسئولین به طرح امار وارقام واطلاعات مخدوش که ، انهم درعمل کوششی است برای پوشاندن منافع ذینفع های بزرگ اقتصادی ، پنهان شده در پس جعبه سیاه بودجه عمومی ، متوسل نمیشدند .

نمایش ناقص ونا تمام امار وارقام غیر واقعی ازحساب وکتابهای شهرداری ، واقعیت را مخدوش شده نشان میدهد. ادعای ضرورت قطعیء کاستن ازبودجه خدمات عمومی ، بعنوان تنها راه جبران کاهش بهای بلیط وسایط حمل ونقل همگانی، یک فریب است . اگرواقعا"جرات واراده سیاسی لازم برای پاسخگوئی به مطالبات اقتصادی اجتماعیء ایالت وشهر برخوردار باشند ، پذیرش این واقعیت که سائوپا ئولو- انهم یک شهر ثروتمند - میباید محکوم به این باشد که ، با شهروندانش همچون برده داری مدرن رفتار شود ، مشکل نخواهد بود .

مخارج سالانه جهت جبران کاهش 20 سنت از بهای بلیط اتوبوس ، کلا" 385 میلیون رئال برزیل (هررئال برا بر است با 0.44 دلار امریکا .م ) یا حدود 170میلیون دلار امریکا خواهد شد . این مبلغ انچنان بیش از حد نیست که حداد در باره ان سخن می گوید . کل این مبلغ برابر است با 1 درصد بودجه شهرویا 2 .2 در صد بودجه ایالت وکمی بیش از7.2 درصد آی پی تی یوIPTU ( مالیات مستقلات واملاک شهری .م ) بلاخره بمیزانی نیست که فرضا" با افزایش کم میزان ای پی تی یو برای صنایع ، بانکها ، فروشگاهها ، منازل متمولین نتوان انرا تامین نمود .

درمقایسه بامخارج پیش بینی شده خدمات عمومی سال جاری ویا میزان باز پرداخت دیون ایالت به دولت فدرا ل که در سال 2000 در دولت فرناندو هنریک کادوزو به صندوق جهانی پول ای ام اف IMF

3.5 میلیارد رئال بود ، 389 ملیون بخش ناچیزی از ان خواهد شد . ولی حداد باتوضیحات مُرشد گونه اش به مسئله بدهی سائوپائولو ومیزان ان اشاره ای نکرد . همچنین به مردم نگفت که چگونه شهرسائوپائولو از سال 2000 تا سال2013 خدمات عمومی اش بیش از 20.9میلیارد رئال را جذب نموده است . وباز هم این واقعیت را نگفت که باوجود همه این امکانات بدهی سائوپائولو به دولت فدرال، دراین مدت ، از 11.3 میلیارد به 58 میلیارد رئال افزایش یافته است . بدین ترتیب که ، میزان بهره فزاینده ایکه به دولت فدرال

پرداخت میشود ، موجب تسریع درافزایش بدهی ودر نتیجه ورشکستگی شهر وشهرستان گردد.

با اینکه شهردار کاملا" نسبت به انچه میگذرد اگاه است ، چون این مستله موضوع مهمی در کمپین انتخاباتی او بود . شهردار سازوکار، انتقال امکانات شهروندان سائوپائولو به دولت فدرال ودست اخر فربه نمودن کسری موازنه که از طرف صندوق بین المللی مطالبه میگردد را بخوبی میداند . بدین ترتیب حداد توانائی شهر سائوپائولو را برای اینکه بتواند سیاست خدمات عمومی خودرا به اجرا در اورد به بند کشید. اکنون شهردارچگونه میخواهد باچنین تروریسم مالی پاسخگوی معترضین باشد . خوب ماهم میگوئیم: دراین 13 سال با به اجرا دراوردن این سیاست های نئولیبرال شهروایالت چه ازدست دادند : ساخت 6 .3 8 کیلومتر مترو ( هرکیلومتر 250 ملیون دلارامریکا ) یا 418 هزارواحد مسکونی (هرواحد 50 هزاررئال) ویا 17416 مهد کودک (هرواحد 1.2 میلیون رئال)

انها از« باز کردن» حساب وکتاب عمومی طفره میروند ، فرناندو حداد مطلقا"، در رابطه با پرداختن به محتوای این جعبه سیاه که میتواند وضعیت سود وزیانی که در پس تعرفه حمل ونقل وسایط نقلیه همگانی قرار دارد را روشن نماید ، دوری میجوید . حتی یک لحظه اشاره ای به نحوه محاسبات تعرفه پایه ، میزان سود وزیان شرکت های دست اندر کارحمل ونقل مذکور ، نکرد . بسیار کمتر از اینها کمترین اشاره ای به ضرورت دولتی کردن حمل ونقل عمومی در شرایط جاری ، ودور نمودن این انگلهائی که در حال تهی نمون صنوق عمومی اند ، نداشت . در حالیکه مردمی که بخیابان امدند ، خواستشان این است که : ارائه خدمات حمل ونقل عمومی که میباید برای همگان رایگان ویا درحداقل ممکن باشد ، نباید بصورت هدف کسب در امد وپرکردن کیسه سود جویان درآید .

درهفته های اخیر، جوانانی که با فراخوان ام پی ال پاسخ مثبت دادند ، دوپیروزی بزرگ را بدست اوردند . نخست اینکه : یک نَهء قاطع ، به جنائی کردن مبارزات اجتماعی ، یا تاکید براحقاق حقوق مدنی شهروندان برای برپائی تظاهرات سیاسی ازاد ، گفتند . دوم ، مردم در خیابان تعرفه اتوبوس را شکستند . بنابر این انچه انجام شد نخستین کارزار از یک مبارزه طولانی که ، هدف اش این استکه اقتصاد برزیل در خدمتء پاسخگوئی به مطالبات مردم قرار گیرد . مبارزات تاریخی ای هستند که در پی دستور کاری سریع برای تغییرات ریشه ای ( رادیکال ) در همهء سیاستهای ملی ، میباشند .

بنا براین ، هیچ تعجبی در خیزش مردمی که سراسر برزیل را فرا گرفت وجود ندارد . تعجب در این استکه با وجود تناقصهای شدید، جامعه ای که ، روند تحولات گذراز وضعیت نواستعماری را میگذراند ، چرا تا این حد تحولات مذکورطول کشیده است . میارزه برای برگشت به اولویت های سیاست های اجتماعی ، ضرورت یک تجدید نظر بنیانی ، در سیاست های اقتصادی ، با اغاز تجدید نظر در قانون مسئولیت مالی ، را خواهان است . مبارزه بر ضد نئولیبرالیسم ، ضرورت اینکه برزیل در روند تحولات خود ، از« برزیل مستعمره» دیروز به « برزیل ملت » فردا تبدیل شود .